بنصحى الساعة 10نلبس هدومنا ونروح الجامعه نشوف نفس الوشوش نقول نفس الكلام..نضحك بنفس الطريقة..نسمع نفس الاغانى..نعاكس نفس البنات حتى لو بالنظرات بس..نرجع بيوتنا نعمل نفس الحاجات وننام ونصحى الساعة 10 ويكمل اليوم
نتخرج ندور على شغل ..بعد فترة نلاقى...نظبط شوية فلوس..نتجوز..نشتغل اكتر عشان الحياة بقت غالية..نصحى نروح الشغل نقابل نفس الوشوش المدير يخنق علينا ونشتمه فى سرنا ونرجع البيت نشوف مشاكل اطفالنا او اولادنا ننام حتى من غير ما نبص فى وش الانسان او الانسانه اللى جنبنا بكام سنتيمتر ونصحى تانى يوم ونعيد نفس الاحداث حتى يوم الاجازة بنشوف فيه نفس الصحاب نتكلم فى نفس الكلام
بعيدا عن الملل الغريب اللى احنا بنعيش بيه حياتنا ....ونرجع ندور على سبب اننا مخنوقين من حياتنا لية ودة الغباء الازلى ...لكن احنا مش واخدين بالنا من حاجة ان القطر طول ماهو ماشى ع القضيب مبيفكرش فى حاجة الا فى مكان الوصول وبعدين يرجع تانى فى نفس الرحلة لغاية ما يبقى قديم ويتكهن ..احنا بنعمل زى القطر دة بالظبط وبنخلق لنفسنا القضيب اى كان قضيب الفلوس ...الشغل...النفوذ..الخ الخ فمن الطبيعى اننا طول ما احنا ماشيين ع القضيب لا هنفكر فى السياسة ولا ازاى محكومين ولا حتى هنفكر بتغيير واقع حياتنا للاحسن وبتجيلنا حالة الرضا الغريب حتى لو بنتضرب على قفانا والطبيعى برضة طول ما احنا ع القضيب مش هيبقى فى عندنا وقت نحب او نصلح اخطائنا فى اى حاجة بنعملها عموما لاننا هنبقى بنعملها غلط لاننا مركزين بس فى اننا نحفظ توازنا ع القضيب ليس الا
نصنع القضيب ونمشى عليه ونموت عليه ونرجع نقول لية الملل موجود ولية ولية ولية ولية ولية من غير اخر !!!
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق