الساكن الجديد

كان فى مرة بيت ساكنة ناس عايشين مع بعض متحابين.. رغم اختلاف الاديان ما بينهم الا انهم اتعاملوا مع بعض من منطلق انهم بشر وكان فيه شقة فاضية مش مسكونة فى البيت دة وفى يوم واحد جه اجرها ويوم ما وصل عشان يستلم الشقة كل اهل البيت راحوا يزوروه وهما جايبين هدايا كتير عشانه...لكنهم تصدموا فيه عشان لقوه شخص غريب فى معاملته اللى كانت سيئة جدا..كل كلامه بينم فيه ع الناس ..معظم كلامه شتايم ..الناس انسحبت من عنده ومشيوا وقالوا لولادهم انهم ميتعاملوش معاه ابدا عشان اخلاقه دى..وطلع واحد من اولادهم قالهم ما احنا ممكن نخلى صاحب البيت ميجددش عقد الايجار معاه ونستحمله الفترة دى وكل الناس اجتمعوا ع الراى دة وكلموا صاحب البيت اللى بان عليه انه مرحب بالفكرة وهيحاول ينفذها.
بعد فترة الساكن الجديد حس ان كل ما يتكلم مع حد يبقى الكلام على قد السؤال دة لو حد رد عليه ..كان حاسس انه منبوذ فى البيت دة فكر وملاقاش قدامه غير حلين بس يأما يحاول يخلى اخلاقه زيهم بس عرف ان عمره ما فى يوم هيبقى كدة فاستخدم الحل التانى وهو ان يخلى اصحاب البيت زيه فى اخلاقه بالظبط وعرف ان ده لازم يحصل للاطفال الصغيرين بالذات هما دول اللى ممكن يتغيروا بسهوله وكمان الشباب وفعلا نجح انه يخلق من كل اللى فى البيت نسخ منه فبدأ يبقى محبوب جدا وبقى هو مركز البيت والناس على طول عنده فى شقته
لما قربت السنة تخلص خلاص وعقد الساكن الجديد هيخلص جه صاحب البيت عشان ينفذ وعده للسكان ويقوله انه مش هيجدد عقد الايجار معاه كان صاحب البيت لوحده هو اللى بيطلب دة وكل سكان البيت عايزينه يفضل... عشان كدة فضل الساكن الجديد عايش لفترة كبيرة فى البيت وبعد فترة بقى هو صاحبه